Obecnie w Europie płyty gipsowo-kartonowe oraz masy szpachlowe posiadają kilka charakterystyk klasyfikujących oraz opisujących dany materiał pod kątem odporności na działanie ognia. Podstawowe oznaczenie to euroklasa wyrobu, która pokazuje jak dany produkt przyczynia się do rozprzestrzeniania ognia oraz jak szybko rośnie jego temperatura.
Zapamiętaj te oznaczenia
Produkty z oznaczeniem A1 lub A2 są najbezpieczniejsze. Oznacza to w praktyce, że nie przyczyniają się do rozwoju pożaru i nawet w warunkach pożaru rozwiniętego nie zapalają się,
Kolejne klasy to B, C, D, E i F.
Z uwagi na niskie (lub całkowity brak) właściwości ogniochronne produkty o klasach C, D, E czy F powinny być stosowane w ograniczonym zakresie. Mogą doprowadzać do rozgorzenia, czyli gwałtownego wybuchowego rozprzestrzeniania się ognia, który łączy się ze skokowym wzrostem temperatury.
Kolejnym ważnym parametrem jest szybkość i ilość dymu, który jest wytwarzany w wyniku pożaru. Tutaj najlepiej wypadają produkty z oznaczeniem S1, a najniżej sklasyfikowane są produkty o klasie S3.
Powstał też system, który odnosi się do tworzenia płonących kropel i cząsteczek, które mogą powodować dalsze rozprzestrzenianie się pożaru oraz przyczynić do oparzenia osoby znajdującej się w pobliżu zagrożenia. Produkty o oznaczeniach d0 oraz d1 nie wytwarzają gorących kropel.
System suchej zabudowy, a bezpieczeństwo przeciwpożarowe
Rozwiązania klasyczne bazujące na jednorodnym materiale nie mogą sprostać szerokim wymaganiom przeciwpożarowym.
Obecnie projektanci preferują elementy budynków powstające w efekcie łączenia różnorodnych komponentów. Takie rozwiązania gwarantują bezpieczeństwo, ogniotrwałość, a także estetykę oraz mają dobre parametry eksploatacyjne. Przykładem takich rozwiązań są ściany (i inne elementy) wznoszone w systemie suchej zabudowy. W tych systemach łączone są płyty gipsowo-kartonowe (lub gipsowe, czy też gipsowo-włóknowe) z systemem stalowych profili nośnych a także wełną mineralną.
Płyty ogniochronne – czym się charakteryzują?
Płyty g-k zawierają w sobie gips, który składa się w 20% z skrystalizowanej wody. Dzięki temu w czasie pożaru pochłaniają duże ilości ciepła. Energia cieplna przekazywana jest do kryształów wody, a te zmieniają swój stan skupienia w gaz. Dzięki czemu temperatura gipsu podczas tego procesu nieznacznie przekracza 100 stopni Celsjusza i utrzymuje się, aż do odparowania wszystkich cząsteczek wody. W zależności od dodatków, jakie zastosował producent płyt, ich masy oraz natężenia energii cieplnej, czas tego procesu jest zróżnicowany.
Więcej na ich temat przeczytasz na blogu https://www.siniat.pl/pl-pl/blog/sucha-zabudowa/sucha-zabudowa-vs-ogien.
